Ik schreef een eindrapportage voor een projectgroep "ouderbetrokkenheid". Dit is de inleiding.
“Heb je kinderen?”
“Hoeveel kinderen heb je?”
“Hoe oud zijn ze nu?”
“Heeft je zoon nu vast werk?”
“Zit jouw dochter nog steeds op school?”
Vragen die we allemaal wel eens gehoord hebben.
Het soort vragen dat we allemaal wel eens gesteld hebben.
De eerste vraag kan goed beschouwd op twee manieren
beantwoord worden. Het antwoord is “Ja” of het antwoord is “Nee”. Een tussenweg
is er niet.
Toen ik de vraag stelde aan studenten van Fontys Lerarenopleiding
(FLOT) die bij ons op het Koning Willem I College studeren en stage lopen in
het kader van de Opleidingsschool gingen er een paar vingers omhoog. De
leeftijden van de FLOT-studenten die ik heb ontmoet lopen best uiteen. Ik sprak
een aantal 17 en 18-jarigen, maar ook een aantal wat oudere studenten.
Studenten met kinderen.
Toen ik vervolgens de vraag stelde “Heb je ouders?”
antwoordde iedereen bevestigend. Sommige ouders zijn overleden, sommige ouders
zijn buiten beeld. Maar iedereen heeft ouders. Of je nu wilt of niet.
Ouders heb je je hele leven. Je kunt er niet om heen.
Ieder mens blijft altijd kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten